صنعت قالی بافی در بشاگرد با گذشت تنها دو سال پس از راه اندازی به دلایلی نامعلوم و خیلی تلخ به کار خودش پایان داد و اکنون ۲۵ سال گذشته است.

به گزارش دنیای نوین بشاگرد به نقل از بشاگرد نیوز، هنر فرش بافی و قالی بافی که از هنرهای شناخته شده و بومی ایرانی است دارای پشتوانه ای دوهزار ساله در ایران است که تجارب بی شماری را به همراه داشته که دانستن آنها باعث پیشرفت قابل توجهی در هنر بافت فرش خواهد بود.

قالی ایران در دوران پس از هخامنشی نیز همچنان از ارزش و اعتبار برخوردار بوده است، به گونه ای که در تاریخ و در دوران ساسانیان و به ویژه در حکومت خسرو پرویز، از فرش معروف “بهارستان” که دارای پودی ابریشمین بوده و به زر و سیم و انواع گوهر نیز آراسته، یاد شده است.

فردوسی شاعر بلندآوازه ایران نیز در شاهنامه، از فرش به عنوان یکی از هدایایی که شاه کابل برای سام پدر زال فرستاد، یاد می کند.

یکی از پدیده‌های قابل توجه در سالهای اخیر روند رو به رشد جهانی شدن صنعت فرش است. کشور ما نیز به منظور گسترش صادرات غیر نفتی و حضور در بازارهای جهانی درصدد پیوستن به سازمان تجارت جهانی(WTO) برآمده و در حال حاضر عضو ناظر این سازمان است و یکی از صنایع مهمی که بدین منظور باید مورد مطالعه قرار گیرد صنعت فرش دستبافت است.

شهرستان بشاگرد نیز در سالیان گذشته سهمی از تولید فرش و قالی دستباف در ایران را داشته است که امروزه به طور کلی فراموش شده است و تنها خاطرات آن در بین بافندگان باقی مانده است.

صنعت قالی بافی در شهرستان بشاگرد از سال ۱۳۶۷ با همت و همکاری استانداری آن زمان آغاز به کار کرد و کارگاه های کوچکی در برخی از روستاها راه اندازی شد که بانوان بسیاری برای آموزش قالی بافی به مراکز آموزشی در مرکز استان اعزام شدند.

با آغاز به کار کارگاه های قالی بافی یک انقلاب بزرگ در اقتصاد و صنعت این منطقه و در بین بانوان بشاگردی صورت گرفت به طوری که میشه گفت حدود ۶۰ درصد از بانوان به این شغل روی آوردند و در کار خود موفق بودند، اما این صنعت خیلی دوام نداشت و با گذشت تنها دو سال پس از راه اندازی کارگاه ها به دلایلی نامعلوم خیلی تلخ به کار خودش پایان داد و اکنون ۲۵ سال گذشته است.

به همین بهانه خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی بشاگرد نیوز به سراغ مریم شهنویی یکی از اساتید باتجربه در آن زمان رفت و با این بانوی بشاگردی گفتگویی داشت.

مریم شهنوی گفت: با راه اندازی کارگاه های قالی بافی در روستاهای بشاگرد و شاغل شدن اکثر بانوان منطقه نرخ بیکاری بسیار کاهش یافت و همچنین کمک مالی بسیار خوبی برای خانواده ها شد.

شهنویی اظهار داشت: کارگاه های بافندگی توسط دولت در پنج روستا راه اندازی شد که اگر دوام داشت در تمام روستاهای بشاگرد فراگیر می شد ولی متاسفانه خیلی زود برچیده شدند.

وی افزود: بنده حدود ۷۰ شاگرد فقط در کارگاه قالی بافی روستای سردشت که اکنون مرکز شهرستان بشاگرد می باشد داشتم و انواع فرش های دست بافت، قالی، گلیم فرش و تابلو فرش در این کارگاه بافته می شد.

مریم شهنوی گفت: قالی های بافته شده توسط استانداری هرمزگان در بازارهای داخلی فروخته و هزینه آنها به بافندگان قالی پرداخت می شد.

شهنوی می گوید: با گذشت ۲۵ سال هنوز ظرفیت های زیادی برای راه اندازی مجدد کارگاه های قالی بافی در شهرستان بشاگرد وجود دارد و افراد بسیاری علاقمند به این هنر و صنعت هستند که با سرمایه گذاری مناسب می توان چرخه صنعت قالی یافی را در این شهرستان به گردش درآورد.

اکنون شهرستان بشاگرد با نرخ بیکاری ۵۳ درصد آمار بیکارترین شهرستان در کشور را دارد و مسئولان می توانند با راه اندازی چنین کارگاه هایی این شهرستان را از بن بست خارج کنند.

امیدواریم صنعت قالی بافی بعد از گذشت چندین سال باز بتواند به شهرستان بشاگرد بازگردد و بر اقتصاد مردم تاثیر گذار باشد.

انتهای پیام/ ح.پ